ایراندوستی در میان فعالان چپ وجود ندارد؟

طی روزهای گذشته، شماری از علاقمندان ایران که نظاره‌گر شبکه‌های اجتماعی و همچنین تلویزیون‌های خارج از کشور بوده‌اند از میزان عمق کم برخی از چهره‌های فرهنگی در زمینه میهن‌دوستی و ایران‌پسندی شوکه شده‌اند.

بهروز بوچانی، پناهنده مقیم استرالیا که با چاپ کتابش در سال‌های گذشته چهره‌ای مظلوم به خود گرفته و اعلام کرده بود کتاب را از داخل کمپ پناهندگان به صورت پیامک به پیامک برای ناشر ارسال کرده‌است، حالا می‌نویسد که ۳ سال هم اضافه بر اساس انتخاب شخصی‌اش در پناهگاه بوده است.

بوچانی می‌نویسد که باید درباره ملیت‌های ایران صحبت کرد،‌عبارتی جعلی و غیر تاریخی و صد البته غیر میهن‌دوستانه.

 

از سوی دیگر یکی از افرادی که خود را فعال امور بلوچستان خوانده است، در سخنانی از اجبار این قوم ارزشمند به دریافت شناسنامه از سوی رضاشاه پهلوی گلایه کرده است و از طرف دیگر، علی علیزاده هم که ساکن لندن است دو نظام فعلی و پیشین ایران را به اجبار ایرانی‌ها به تبدیل شدن به یک ملت-دولت متهم کرده است و به همین خاطر به سرزنش پرداخته است.

با این حال، به نظر می‌رسد که چنین رفتاری در میان ایرانی‌ها اقلیت است، اما ضرورت دارد ایران‌دوستان از هر قوم و اندیشه‌ای، با هر سلیقه سیاسی در چارچوب حقوق ملت و ملیت، در مقابل تحریف‌های تاریخی و مطالباتی، از جمله تبدیل قومیت‌ها به ملیت‌های جعلی و یا زیر سوال بردن تاریخ پر شکوه ایران واکنش کافی نشان داده شود.

در صورتی که چنین واکنشی در روزهای آینده به چشم آید، پندارنت آماده پوشش و انتشار آن‌هاست.